خواندنی ها
ماجرای تمساح دریاچه چیتگر
منتشر شده
1 سال پیشدر
توسط
چوبین
ردپا و بقایای خوردهشده ماهیها نشان میدهد که موجود گوشتخواری مانند تمساح از این اطراف عبور کرده است. هنوز از تمساح عکسی منتشر نشده و کسی این جانور را ندیده است، اما شایعات زیاد است. دریاچه چیتگر چند روزی میشود که تعطیل شده است. تصور میشد این تعطیلی به خاطر تجمع مردم در این مکان تفریحی بوده باشد که انتشار کرونا را بیشتر میکرد.
البته بعضی بخشها هم نیاز به تعمیر داشتهاند و یکی از عوامل تعطیلی دریاچه همین موضوع اعلام شده بود که تصویری غیرواضح از شنا کردن موجودی در سطح آرام آب هنگام شب، شایعات حضور تمساح در دریاچه را داغ کرد. با این حال، مسئولان وجود تمساح را تأیید نکردهاند. در این بین، برخی نیز صحبت از ماهیهای بزرگجثه میکنند.
به طور نمونه امید نوشآذر، یکی از ساکنان اطراف دریاچه که علاقه خاصی به زیست شناسی و شناخت موجودات دریایی دارد، میگوید: «۲ سال پیش، اردکماهیهایی در دریاچه رها شد تا با تغذیه ماهیهایی ریزتر، خطر حیات گونههای دیگر رفع شود. اما نکته اینجاست که اردکماهیها اگر کنترل نشوند، بسیار بزرگ و خطرناک شده و میتوانند به جانوران روی سطح آب مثل اردکها و مرغابیها حمله کنند.» جدا از این مسئله بحث سمورها هم تاکنون مطرح شده است که همگی در حد گمانهزنی هستند و نیاز به بررسی بیشتر از سوی کارشناسان محیطزیست و آتشنشانان دارند.
مخابره گزارش حضور تمساح به آتشنشانی
محیط دریاچه چیتگر (شهدای خلیجفارس) کاملا مصنوعی است و آب آن در تصفیهخانه گردش میکند. ساحل اطراف و کفسازی، بهصورت مصنوعی با سنگریزی و بتن ایجاد شدهاند. محدوده اطراف نیز در میان بزرگراهها و برجها محصور است. برای انسانها هم سخت است که با پای پیاده به دریاچه برسند. از ۲ هفته پیش که شایعه وجود تمساح شروع شد، تاکنون مدرک معتبری از وجود این حیوان بهدست نیامده است، اما دیروز حجم اخبار پراکنده به حدی رسید که تعدادی از مسئولان شهری درباره آن اظهارنظر کردند.
مدیرعامل سازمان آتشنشانی تهران در گفتگو با همشهری در اینباره میگوید: «آتشنشانی بنا به وظیفه خود، وقتی خبری از وجود یک حیوان وحشی در سطح شهر دریافت کند، برای بررسی موضوع مراجعه خواهد کرد تا حیوان را شناسایی و مهار کند. در این مورد هم به ما خبر رسید که ردپا یا آثاری از تمساح گزارش شده است.»
مهدی داوری میافزاید: «ما با دستگاه سونار، سطح دریاچه را جستوجو میکنیم. اگر تمساحی در دریاچه وجود داشته باشد، با این جستوجو آن را پیدا خواهیم کرد. مراحل بعدی نیز طبق اصول کاری انجام میشود. معمولا این حیوانات باید بدون آسیب دیدن مهار و منتقل شوند.»
در مقابل، مدیرکل محیطزیست و توسعه پایدار شهرداری تهران وجود تمساح را رد میکند و میگوید: «از اداره کل حفاظت محیطزیست استان تهران درخواست کردیم که چند نوبت از محوطه و دریاچه چیتگر بازدید کردند و باتوجه به اطلاعات علمی، اینکه این گونه تمساح باشد، بعید است. تمساح یک جانور دوزیست است و در دمای کمتر از ۴ درجه سانتیگراد از بین میرود؛ در نتیجه دوزیستشناسان اعلام کردند که با توجه به برودت هوا تمساح بودن این جانور منتفی است.»
شینا انصاری میافزاید: «بهنظر میرسد گونه موجود در دریاچه اردک ماهی باشد. سر این گونه از دور شبیه به تمساح است و احتمالا آن را با تمساح اشتباه گرفتهاند.»
معاون اجرایی پروژه دریاچه چیتگر هم عقیده دارد گونهای که مشاهده و از آن عکسبرداری شده ماهی سرسوسماری باشد. علیاکبر عفتمنش میافزاید: «چندی پیش یکی از گردشگران دریاچه چیتگر عکسی از روی آب گرفته بود که نشان میداد گونهای مانند تمساح یا الیگیتور فیش – ماهی سرسوسماری – در آب شنا میکند. همان زمان این گردشگر عکس را در اختیار یکی از نگهبانان شیفت شب دریاچه چیتگر قرار داد. ما با پژوهشکده آبزیپروری که زیرمجموعه شیلات است، قرارداد بستهایم تا گونههای آبزی دریاچه را شناسایی و گزارش کند. در این گزارشها وجود الیگیتور فیش در دریاچه چیتگر تأیید شده است، اما تاکنون گزارشی از وجود تمساح در دریاچه نداشتیم.»
این ۲ مسئول احتمال داده اند که موجود مشاهده شده یک نوع ماهی باشد، اما سرسوسماری، ماهی زینتی و کوچک آکواریومهای آپارتمانی نیست. این ماهی، بزرگترین گونه خانواده خود است که توانایی زندگی در آب و بیرون آب را دارد. فک بالایی آن ۲ ردیف دندان دارد و به جز آبزیان، از حیوانات کوچک اطراف رودخانهها هم تغذیه میکند. طول حیوان بالغ به ۱۸۰ سانتیمتر و وزن آن به ۴۵ کیلوگرم هم میرسد. شیوه شکار آن کاملا شبیه تمساح است و با پنهان شدن زیر سطح آب به طعمه خود حمله میکند.
فاطمه برنا، رئیس اداره محیطزیست شهرستان تهران درباره وجود تمساح در دریاچه چیتگر میگوید: «تا الان ۲ بار کارشناسان ما آنجا رفته و بازدید انجام دادهاند، ولی نتیجهای نگرفتند و حتی اداره کل استان هم مراجعه کرده و باز هم بررسیها به نتیجه نرسیده است.»
فرمانده یگان حفاظت محیطزیست استان تهران هم میگوید: «تمساح یک جانور دوزیست است که در آبهای کمعمق زندگی میکند و وجود آن در دریاچه چیتگر بهخاطر شرایط زیستی محال است.» فرهاد زندی تأکید میکند: «طی یکماه گذشته شخصی اعلام کرد که در دریاچه چیتگر تمساح مشاهده کرده است که این موضوع مورد بررسی قرار گرفت. کارشناسان و مأموران یگان محیط این دریاچه را پایش و حتی دوربینهای آن را چک کردند که چنین موجودی مشاهده نشد.»
رئیس کمیته محیطزیست شورای شهر تهران نظر دیگری دارد. سیدآرش حسینیمیلانی میگوید: «وقتی یک پیکره آبی مانند دریاچه چیتگر در تهران ایجاد میشود، طبیعتا جاذب جانوران شده و در آنجا اکوسیستم مصنوعی تشکیل میشود؛ برای مثال در هفتههای گذشته پرندههای مهاجر به دریاچه چیتگر آمدند. برخی از بررسیها نشان داده که ۲۵ نوع ماهی در این دریاچه وجود دارد که تعداد زیادی از آنها را شهروندان رها کردهاند.»
او با اعلام اینکه تا زمان دستیابی به حقیقت محدودیتهایی برای تردد در دریاچه چیتگر ایجاد شده است، میگوید: «هنوز نمیتوان در این مورد با قطعیت صحبت کرد، اما احتمال دارد تمساح خانگی قاچاق که این روزها رواج پیدا کرده، توسط یک شهروند غیرمسئول در دریاچه چیتگر رها شده باشد.»
رها کردن حیوانات خانگی و حتی ماهیها در منابع آبی طبیعی هم از نظر قانونی و هم از نظر حفظ محیطزیست ممنوع است، زیرا میتواند نظم زیستبوم منطقه را برهم بزند. در سالهای قبل هم بارها گفته شده بود که رها کردن این موجودات زنده و حتی ماهیهای قرمز سفره هفتسین بر زیستبومهای طبیعی تأثیرگذار است. گفته میشود مدتی قبل یک نفر به یکی از نگهبانان دریاچه گفته بود که بچه تمساحی را در آب رها کرده است، اما صحت این گفتهها مشخص نیست. تا چند روز دیگر با تکمیل بررسی های ماموران آتشنشانی میفهمیم که آیا در پایتخت بهجز کلاغها و گربهها، میتوان خزندگان بزرگ شکارچی هم پیدا کرد یا خیر؟
مقرر شده اگر تمساحی در دریاچه چیتگر رها شده باشد، به استخرهای پرورش «گاندو» در جنوب کشور منتقل شود.
ماهی گوشتخوار
ماهی سرسوسماری (alligator gar) بومی آمریکای شمالی و حیوانی مهاجم و خطرناک است. این ماهی گوشتخوار طول عمر زیادی دارد و پوست ضخیم، توانایی تنفس در آب و هوا و قدرت بدنی باعث شده است که بتواند در محیط سخت به زندگی ادامه دهد. گوشت این ماهی مصرف خوراکی دارد و از دندانهایش برای ساخت وسایل تزیینی استفاده میشود.
تمساح در فاضلاب
شایعه زندگی تمساحها در شبکه فاضلاب بارها در نقاط مختلف جهان و مخصوصا آمریکا پیچیده بود؛ زیرا برخی از شهرهای این کشور در حاشیه رودخانهها و جایی ساخته شدهاند که قبلا محل زندگی این خزندگان بوده است. در جولای سال ۲۰۱۹ پلیس منطقه تنسی اعلام کرد، قاچاقچیان هنگام دستگیری، موادمخدر همراه خود را به شبکه فاضلاب میریزند که افزایش این مواد شیمیایی بر رفتار موجودات طبیعی مانند تمساحها تأثیر میگذارد؛ البته تمساحی پیدا نشد که به این دلیل به کسی حمله کرده باشد. چندماه پیش نیز ویدئویی در شبکههای اجتماعی منتشر شد که نشان میداد تمساح غولپیکری به آرامی از یک زمین گلف در فلوریدا عبور میکند. این فیلم واقعی بود، اما مردم که معمولا تمساح را بیرون از آب و از نزدیک نمیبینند از مشاهده آن تعجب کرده بودند.

شاید دوست داشته باشید
خواندنی ها
اینفلوئنسرها از مهسا ایرانیان تا جواد خواجوی
منتشر شده
10 ماه پیشدر
۲۳-۰۴-۱۴۰۰توسط
چوبین
در دنیای امروزی، کلمه اینفلوئنسر بیشتربرای توصیف کسانی بهکار میرود که در کانالهای دیجیتالی خود تعداد دنبالکنندههای بالایی دارند. درآمد اینفلوئنسرهای فضای مجازی گاهی از دستمزد بازیگران سینمای ایران نیز بیشتر است.
خیلی از سریالهایی که ساخته میشود، چه برای پخش در رسانه ملی و چه شبکه نمایش خانگی یا حتی فیلمهای سینمایی، از اینفلوئنسرها دعوت به همکاری کردهاند.
وجود برنامهای مانند «خندانندهشو» خیلی به جوانان و افرادی که توانایی استندآپ کمدی داشتهاند کمک کرده اما شاید قرار نیست هرفردی که در چند برنامه مقابل دوربین برنامه پرمخاطب «خندوانه» قرار گرفت از آن به بعد جزو هنرمندان محسوب شود.
در ادامه نگاهی انداختهایم به افرادی که شهرت در فضای مجازی مثل یک سکوی پرتاب، باعث شده به سینما،تلویزیون و تئاتر راه پیدا کنند و راه سختی را که عدهای در پیش دارند با مشهور شدن در فضای مجازی، خیلی آسانتر طی کنند.
مهسا ایرانیان
مهسا ایرانیان با استنداپ کمدی «خندوانه» دیده شد و بعد از آن اجرای «ویتامین خ» در شبکه نسیم را برعهده داشت و به تازگی هم بهعنوان راوی مسابقه «خانواده باحال» هم فعالیت میکند. او در کار دوبله و صداگذاری روی انیمیشن نیز تبحر دارد. بیشتر شهرت او به واسطه استندآپ در اینستاگرام و فضای مجازی است.
علی صبوری
علی صبوری با حضور و برنده شدن در برنامه «خندوانه» به شهرت رسید و طرفداران خاص خود را پیدا کرد. گفتنی است؛ صفحه او جزو پر طرفدارترین صفحات در اینستاگرام است. صبوری این شبها در سریال «آخر خط» به کارگردانی علی مسعودی که از شبکه سه سیما در حال پخش است نقشآفرینی میکند. البته علی صبوری با تعهد حقوقی به مدت ۱۰ سال به تلویزیون متعهد شده که خارج از عرف و شؤونات کشور در فضای مجازی تولید محتوا نکند.
جواد خواجوی
جواد خواجوی، دوبلوری مشهدی زبان است که دابسمشهایش در شبکههای مجازی منتشر میشود. فعالیت جدی خواجوی با صداگذاری کلیپها و انتشار آن در صفحه شخصیاش، از آبان۹۶ آغاز شد و کمکم صفحه شخصی او هزاران طرفدار پیدا کرد. از آنجا که او در صداگذاری توانست موفق شود لذا از طرف خندوانه برای همکاری دعوت شد. او به واسطه شهرتش در اینستاگرام در دو سریال «محرمانه» و «سرباز» و تئاتر «عشق من حامد بهداد» نقشآفرینی کرده است و در حال حاضر در اتاق فکر برنامه اینترنتی «امشو» به کارگردانی مجید صالحی حضور دارد.
مجتبی شفیعی
مجتبی شفیعی هم جزو اینفلوئنسرهای اینستاگرام است که فعالیت خود را از رادیو با ساخت آیتمهای طنز برنامه «اینجا ایران است» آغاز کرد. اولین تجربه تصویری او ایپزود امانتدار سریال «قصههای تبیان» بود.او به مدت سه سال در رادیو اینترنتی «سرنا» بسیار مورد استقبال قرار گرفت تا اینکه سال ۹۷ با انتشار ویدیوهای اخبار زود نیوز به شدت سر زبانها افتاد.
سهیل مستجابیان
سهیل مستجابیان از طریق برنامه دابسمش و لبخوانی کرد و در فضای مجازی به شهرت رسید. وی پس از این شهرت در نمایش «اتو پیای مشکوک»، «بگرد تا بگردم» و فیلم «بیحسی موضعی» به کارگردانی حسین مهکام نقشآفرینی کرده است. مستجابیان البته در واکنش به این فضایی که ساخته شده گفته بود که نزدیک به بیست سال سابقه کار تئاتر دارد.

تابلوی “لبخند ژکوند”، “مونا لیزا” اثر لئوناردو داوینچی در سال ۱۹۱۱ میلادی از موزه لوور پاریس به سرقت رفت. “وینچنزو پروجیا” با لباس مبدل کارمندان موزه این تابلوی نسبتا کوچک را در زیر شنل خود مخفی کرد و به بیرون برد.
پلیس او را دو سال بعد در سال ۱۹۱۳ بازداشت کرد و تابلو به موزه بازگشت. یک تاجر آثار هنری پروجیا را به پلیس معرفی کرده بود.
این تابلوی رامبراند، نقاش معروف هلندی رکورد بیشترین سرقت جهان را در اختیار دارد و به شوخی به “رامبراند برای بردن” معروف است. این تابلو که پرتره “یاکوب د گین سوم” نام دارد تاکنون در سالهای ۱۹۶۶، ۱۹۷۳، ۱۹۸۱ و ۱۹۸۶ و در مجموع چهار بار به سرقت رفته و خوشبختانه هربار پیدا شده است.
در سال ۱۹۹۰ دو سارق با لباس مبدل ماموران پلیس وارد موزه “ایزابلا استوارد گاردنر” شهر بوستون آمریکا شدند و ۱۳ تابلو را با خود بردند. از آن زمان هیچ اثری از تابلوها و سارقان اسرارآمیز یافت نشده است و هنوز هم قابهای خالی در موزه آویزان هستند.
مردی در سال ۱۹۹۱ با مخفی شدن در توالت موزه ون گوگ در هلند موفق شد با همکاری یک نگهبان موزه ۳۰ تابلو که در میان آنها این پرتره ون گوگ نیز بود را به سرقت برد. پلیس هلند یک ساعت بعد تابلوهای به سرقت رفته را در اتومبیل سارقان فراری پیدا کرد. سارقان نیز چند ماه بعد دستگیر شدند.
مادونا با بچه، اثر لئوناردو داوینچی به ارزش ۷۰ میلیون یورو در سال ۲۰۰۳ از قصری در اسکاتلند به سرقت رفت. دو سارق که به عنوان گردشگر به آنجا رفته بودند موفق به خلع سلاح نگهبانان و سرقت تابلو شدند. پلیس بعد از چهار سال جستجو، تابلو را در گلاسگو پیدا کرد.
بزرگترین سرقت آثار هنری اروپا با سرقت چهار تابلو اثر پل سزان، ادگار دگا، وینست ون گوگ و کلود مونه (تصویر) به ارزش ۱۸۰ میلیون فرانک سوئیس در سال ۲۰۰۸ و در شهر زوریخ صورت گرفت. هر چهار تابلو بعدا پیدا شدند.
این سکه طلا به وزن ۱۰۰ کیلوگرم از موزه “بوده” شهر برلین در سال ۲۰۱۷ به سرقت رفت. ارزش طلای سکه در آنزمان نزدیک به چهار میلیون دلار بود. سارقان احتمالا از طریق یک پنجره وارد موزه شده و سکه به بزرگی ۵۳ سانتیمر و قطر ۳ سانتیمر را که در کانادا و با چهره ملکه الیزابت ضرب شده، با خود بردند.
یکی از بزرگترین گنجینههای جواهرات اروپا در موزه Grüne Gewölbe (طاق سبز) واقع در درسدن، در شرق آلمان، روز ۲۵ نوامبر سال ۲۰۱۹ مورد دستبرد قرار گرفت. سارقان توانستند سه مجموعه گرانبها را از موزه خارج کنند. برخی از قطعات بینظیرند و قیمتگذاری بر آنها ممکن نیست. بازدید از موزه با تمهیدات مدرن امنیتی همراه است. سارقان احتمالا از یک پنجره وارد شدهاند.

در فیلم معروف ۲۰۰۱: ادیسه فضایی (۲۰۰۱: A Space Odyssey) اثر استنلی کوبریک که در سال ۱۹۶۸ منتشر شد، اولین صحنه فیلم نخستی سانانی را نشان میدهد که در کمال شگفتی، یک ستون فلزی را در محل زندگی خود کشف میکنند.
با در نظر گرفتن این موضوع، جالب است بدانید که کشف ستون ایالت یوتای آمریکا هم ماجرایی شبیه به این صحنه از ادیسه فضایی دارد و همانطور که در ویدیو دیدید، دانشمندان این ایالت به شکلی مشابه یک شی مرموز و ناشناخته را در دل بیابان کشف کردهاند.
مقامات محیط زیستی یوتا میگویند که از داخل هلیکوپتر مشغول سرشماری گوسفندان قسمت جنوبی بیابانهای این ایالت بودند که متوجه این شیء مرموز شدند. ارتفاع این ستون که هیچ تزئینات یا متعلقات خاصی ندارد، حدودا ۳ متر بوده و هنوز هیچ توضیحی در مورد ماهیت واقعی آن ارائه نشده است.
یکی از زیست شناسان سوار بر هلیکوپتر به هنگام پرواز از روی این ستون فلزی مرموز متوجه آن شد و همراه سایر سرنشینان، به سمت محل قرارگیری شی رفت تا آن را از نزدیک ببیند. همانطور که در ویدیو بالا دیدیم، ستون مورد نظر از جنس فلز بوده، به اندازه قد دو فرد بالغ ارتفاع دارد و به نظر میرسد که به صورت یک تکه ساخته شده است.
برت هاچینگ (Bret Hutchings)، خلبان هلیکوپتر که در ویدیو بالا صدای او را میشنویم، میگوید که پیدا کردن این شیء فلزی ناشناخته که مستقیما داخل زمین فرو رفته، ماجراجویی جالبی بود، اما نه در زمان کشف و نه حالا، کسی نمیداند که دقیقا چه چیزی در بیابانهای یوتا کشف شده است.
هاچینگ میگوید که کشف این شیء ناشناخته دقیقا شبیه فیلمهای علمی تخیلی بود و او و همکارانش به شوخی میگفتند که اگر یکی از آنها با نزدیک شدن به ستون ناپدید شود، مابقی باید سریعا از آنجا فرار کنند. به نظر میرسد که این ستون فلزی مرموز به دقت درون زمین قرار گرفته و طوری جا داده شده که در طول زمان نیافتاده است.
مقامات ایالتی موقعیت دقیق این جسم مرموز را اعلام نکردهاند و گفته شده که محل مورد نظر برای کوهنوردان خطرناک است. این مقامات میگویند که انتشار خبر کشف چنین شیئی مطمئنا کوهنوردان آماتور زیادی را به این فکر میاندازد که به آن محل بروند تا راز این ستون ناشناخته را کشف کنند؛ اما همانطور که اشاره شد، رفتن به محل مورد نظر بدون وسایل ایمنی و به صورت گروهی، کار چندان عاقلانهای نیست.
ارتباط با موجودات فضایی
هاچینگ میگوید که در طول تمامی پروازهایی که با هلیکوپتر داشته، تاکنون چنین چیز عجیبی را ندیده و به احتمال قوی، یک هنرمند سختکوش یا یکی از طرفداران پر و پا قرص فیلمهای کوبریک ستون مورد نظر را وسط بیابان علم کرده است.
هیچ کدام از سرنشینان هلیکوپتر یا دانشمندان دیگری که این مسئله را بررسی کردهاند، نمیدانند که این ستون فلزی مرموز دقیقا چه ماهیتی دارد و به نظر میرسد که فعلا خبری از کشف ماهیت واقعی آن یا دلیل قرار گرفتنش در بیابانهای یوتا نیست.
البته اخیرا تصویر ماهوارهای زیر از محلی در این بیابانها دست به دست میشود که مربوط به سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ است؛ ادعا شده که شیء مورد نظر از همان زمان سر جایش قرار گرفته بوده و دانشمندان تنها به تازگی متوجه وجود ستون شدهاند.
چه کسی آن را ساخته است؟
هنوز نمیدانیم. هیچ هنرمندی تاکنون اعلام عمومی نکرده است و وقتی که مقامهای رسمی یوتا اتفاقی آن را پیدا کردند اثری روی آن ندیدند.
جیسون رایت، استاد اخترفیزیک در دانشگاه دولتی پنسیلوانیا، میگوید، بهرحال با اطمینان خاطر میتوانیم بگوییم که این اثر کار یک هنرمند است نه یک آدم فضایی، انسانها به وضوح توانایی ساختن هر اثر هنری مستطیلشکلی را دارند.
او توضیح میدهد: «این قطعهسنگ یکپارچه به وضوح چیزی است که انسانها از عهده درست کردنش برمیآیند (و درستش میکنند!)، و در جایی است که انسانها در آن رفتوآمد دارند؛ بنابراین هیچ دلیلی نمیبینم که فکر کنم این چیزی غیر از این است.»
هانتر میگوید: «این قطعهسنگ شبیه قطعهسنگ ۲۰۰۱: اودیسه فضایی است، اما از طرفی یادآور کارهای هنری مینیمالیستی مانند آثار دونالد جود و رابرت موریس که در دهه ۱۹۶۰ رواج یافته بود نیز هست.»
هانتر میگوید: «اگر ۲۰۰۱: اودیسه فضایی، هرگز به خودآگاه عمومی ورود پیدا نکرده بود، هرگز این پرسش که آیا این شکل هندسی ساده توسط شکلی از حیات فرازمینی در این مکان مستقر شده، مطرح نمیشد.
هانتر میگوید، با همه این اوصاف، این حقیقت که این تخته سنگ در حیات وحش مستقر شده است، عجیب است.
چرا این شکل هندسی در صحرای یوتا مستقر شده است؟
نظریه هانتر این است که بخشهایی از ۲۰۰۱: اودیسه فضایی، در مانیومنت وَلی، در طول مرز بین آریزونا و یوتا، فیلمبرداری شده است؛ بنابراین خیلی محتمل است که هنرمند بخواهد به فیلم ادای احترام کند و یک قطعه سنگ واقعی را در مکانی مشابه قرار دهد
رایت میگوید، در این فیلم قطعهسنگ خارج از مکان بود؛ در زمینی ماقبلتاریخ و مدفون روی ماه و درست مانند قطعهسنگهای تخیلی، این یکی هم یک شکل برشخورده، خشن و صنعتی را در برابر صخرههای طبیعی و سرخرنگ قرار میدهد.
چه معنایی دارد؟
مانند تمام هنرهای معمایی و بزرگ، این اثر نیز بروی تفاسیر مختلف گشوده است. چون هیچ هنرمندی توضیحی درباره اثر نداده است، پس مردم رؤیاهایش خودشان (بخوانید: بیگانگان و فرازمینیها) را به آن نسبت میدهند.
معنای اصلی این اثر هرچه که باشد، بیشترین معنایی که به این قطعهسنگ چهارگوش نسبت داده شده ادای احترام به قطعه سنگِ فیلم کوبریک بوده است. هانتر میگوید، در سینما، این قطعهسنگها که مستطیلهای سیاهرنگ بزرگ بودند به عنوان نوعی ابزار ارتباطی استفاده میشدند. این سنگها آگاهی هر کسی که آنها را لمس میکرد افزایش میدادند و تکامل را به پیش میبردند.
تاآنجاییکه ما میدانیم، لمس این قطعهسنگ واقعی توسط نیروهای اداره امنیت عمومی که با ایستادن روی شانههای یکدیگر به خوبی آن را بررسی کردند، اثر مشابه نداشته است. اما، درست مانند فیلم، این یک شیء ساده گمراهکننده است که منتقدان معنای متفاوتی را به آن نسبت میدهند.
اداره امنیت عمومی یوتا به درخواست مصاحبه سیانان واکنش نشان نداد، اما بر اساس خبری که روز دوشنبه منتشر شد استقرار هر شیء هنری در زمینهای عمومی که توسط دولت فدرال اداره میشود ممنوع است و این یعنی اثر هنری به زودی جابهجا خواهد شد.
برطبق اخبار منتشر شده «اداره مدیریت زمین است تصمیمگیری میکند آیا نیاز به تحقیقات بیشتر وجود دارد یا خیر.»
هانتر میگوید که این قطعهسنگ باید در میان صخرهها باقی بماند. «این ادای احترام بزرگی [به اثر کوبریک]است و رازآلود است.»
اگر این شیء در این مکان باقی بماند، هم گوسفندان کوهی و هم بازدیدکنندگان گیج میشوند و کمکم به مکان زیارتی برای دوستداران فیلم تبدیل میشود. هانتر هنوز امیدوار است که بیگانگان اعلام کنند صاحبان اصلی این قطعهسنگ هستند. البته پس از چند روز این شی ناپدید شد و تنها قطعه زیرین آن باقی ماند تا داستان مرموز ان همچنان بدون نتیجه باقی بماند